سلام استاد غزل هاي شور انگيز ،اتاد شهر هاي تنهايي،(دراين دهليز تنگ وساکت وکور )دلمان اگر براي خودمان تنگ نشود که ديوانه مي شويم ماهسيتم واين بي پناهي ها ....اي کاش مرگ غافلگيرمان
مي کرد واين سکوت را در هم مي شکست...(.چه ميز صندلي هايي که جا ماند/کسي در بين آن خمپاره ها ماند/دراين دهليز تنگ وساکت وکور /صداي رفتن يک جفت پا ماند.
