با سلام يک غزل از حميدرضا نادري مي فرستم شاعري که غزلياتشو چاپ نکرده وبلاگشم غزل باران است

چهره ي غم را ز بس اين خانه در خود ديده است
ساعت ديواري اش با خون دل چرخيده است

سارها رفتند و احساس بدي دارد درخت
باغ اگر خشکيده باشد باغبان غمديده است

گريه کن شايد بسوزد سينه اي لب وا کند
لاله ها اشک باران در زمين روييده است

اين قدر آتش مزن بر غنچه ها حرفي بزن
باغ مردم از سکوتت شعله ور گرديده است

رازهاي اين طبيعت بسته بر موي تواند
زلف خود را بستي و توفان شب خوابيده است

CATPLE_WALLPAPERS_6951