کنار رودخانه اي بي آب ايستادم و . .
نه . .
گريه نکردم . .
نه بربطي دارم..
نه سرزمين موعودي..
فقط اسيرم..
اسير اين روزها که مي گذرند ..
اين خيابان ها که مال من نيستند
و صداي زنگ دار تلاوت قران مادرم
و اينان که مرا به اسيري گرفته اند..
کاش از من سرودي بخواهند . .